Farkındalıksız Kısıtlamalar
Herkes beraberinde taşıdığı bir parmaklığın ardında yaşıyor.
(Franz Kafka)
İnsan büyümeye başlamasıyla, çözüm bulamadığı sorunlarla beraber kendi parmaklıklarını yaratıyor.
Ve sonra her şeyi bu parmaklığın ardından görüyor.
Diğer insanları da sığ parmaklığının arkasına çekmeye çalışıyor.
Belki bilerek belki bilmeyerek
Ama
Bütün insanlar birbirini kısıtlamakla meşgul
Büyükler küçüğünü
Öğretmen öğrenciyi
Eşler birbirini
Komşu diğer komşuyu
Anne babalar çocuğunu
Akrabalar birbirini
Ve sonra
Öğrenilmiş bir kaçınılmazlıkla
İnsan kendisini
Aklımız yaşımız büyüdükçe sınırları kaldıracağımız yerde
Artırıp setler çekmeye çalışıyoruz herkesin yoluna
Önce
Kendi gerçeğimizi, benliğimizi görüp kabul etsek
Sonra bunu insanlara göstermeye çekinmesek
Fikirlerimizi daha özgür paylaşabilsek
Ve sonunda
Yargılanmasak
Kendimiz olma hakkını kimseye teslim etmesek
Ve
Kimsenin bu hakkını çalmasak beklentilerimizle
Ve sonra
Yargılamasak
Bilmediğimiz yerden görüp
Anlamadan değerlendirmesek
"En iyi ben biliyorum" yanılgısıyla bakmasak kimsenin hayatına
Ve
Kimse kendini gizleme ihtiyacı duymasa bizimleyken
Bu rahatlığı özgürlüğü verebilsek
Ailesinin arkadaşlarının çevrenin onayına uygun davranmak zorunda hissettirmesek
Herkesin gerçek kimliğiyle yaşamasına izin versek
Kendimiz olabilsek
Kendimizi inşa edebilsek
Bir benlik oluşturabilsek
Sağlamca
Beklentileri düşünmeden
Aklımızın parmaklıklarını kırsak birer birer
Baskı hissetmeyip daha özgür şekilde ortaya koyabilsek varlığımızı
Kendimiz olmaya çekinmesek
Ve sonra yaşasak
Alabildiğine
Olduğumuz gibi kabullenileceğimizi bilsek
Başka insanlar olurduk belki
Bilsek ki
Yargıladığım kendimim
Eleştirdiğim yine kendim
Önce kendimizi sonra diğer insanlar görünümlü kendimizi özgür bırakabilsek
Korkmasak kalıpların dışına çıkmalardan
Değişimin tek yolunun düşüncelerimizi değiştirmek olduğunu unutmadan yaşasak bir de..
İlla bir şeyi değiştirmekse isteğimiz
İnsanın gücünün sadece kendine yeteceğini unutmayıp
Kendi düşüncelerimizi değiştirsek
.
.
(Franz Kafka)
İnsan büyümeye başlamasıyla, çözüm bulamadığı sorunlarla beraber kendi parmaklıklarını yaratıyor.
Ve sonra her şeyi bu parmaklığın ardından görüyor.
Diğer insanları da sığ parmaklığının arkasına çekmeye çalışıyor.
Belki bilerek belki bilmeyerek
Ama
Bütün insanlar birbirini kısıtlamakla meşgul
Büyükler küçüğünü
Öğretmen öğrenciyi
Eşler birbirini
Komşu diğer komşuyu
Anne babalar çocuğunu
Akrabalar birbirini
Ve sonra
Öğrenilmiş bir kaçınılmazlıkla
İnsan kendisini
Aklımız yaşımız büyüdükçe sınırları kaldıracağımız yerde
Artırıp setler çekmeye çalışıyoruz herkesin yoluna
Önce
Kendi gerçeğimizi, benliğimizi görüp kabul etsek
Sonra bunu insanlara göstermeye çekinmesek
Fikirlerimizi daha özgür paylaşabilsek
Ve sonunda
Yargılanmasak
Kendimiz olma hakkını kimseye teslim etmesek
Ve
Kimsenin bu hakkını çalmasak beklentilerimizle
Ve sonra
Yargılamasak
Bilmediğimiz yerden görüp
Anlamadan değerlendirmesek
"En iyi ben biliyorum" yanılgısıyla bakmasak kimsenin hayatına
Ve
Kimse kendini gizleme ihtiyacı duymasa bizimleyken
Bu rahatlığı özgürlüğü verebilsek
Ailesinin arkadaşlarının çevrenin onayına uygun davranmak zorunda hissettirmesek
Herkesin gerçek kimliğiyle yaşamasına izin versek
Kendimiz olabilsek
Kendimizi inşa edebilsek
Bir benlik oluşturabilsek
Sağlamca
Beklentileri düşünmeden
Aklımızın parmaklıklarını kırsak birer birer
Baskı hissetmeyip daha özgür şekilde ortaya koyabilsek varlığımızı
Kendimiz olmaya çekinmesek
Ve sonra yaşasak
Alabildiğine
Olduğumuz gibi kabullenileceğimizi bilsek
Başka insanlar olurduk belki
Bilsek ki
Yargıladığım kendimim
Eleştirdiğim yine kendim
Önce kendimizi sonra diğer insanlar görünümlü kendimizi özgür bırakabilsek
Korkmasak kalıpların dışına çıkmalardan
Değişimin tek yolunun düşüncelerimizi değiştirmek olduğunu unutmadan yaşasak bir de..
İlla bir şeyi değiştirmekse isteğimiz
İnsanın gücünün sadece kendine yeteceğini unutmayıp
Kendi düşüncelerimizi değiştirsek
.
.
Öncelikle bu k mükemmel yazı için teşekkür ediyorum kendimizi yalnız bırakamadığımız için kendimize olan nefretimizi başkalarına yansıtırız onun yanında da kendimizi kısıtlama nefretimizi acılarını başkalarından çıkarırız başkalarını olduğu gibi kabullenme nin yolu kendinden geçer aslında ikinci yoldan bakarsak insan bir canlı olduğu için yaşamda kalabilmek için başkalarını tüketecek her insanda öldürme içgüdüsü vardır çok derinlerde bunu farklı yollarla yansıtırız aşağışarız kısıtlarız vs. Bunun bilincine varmalıyız.
YanıtlaSilderinlerde neler var düşününce, biraz yol açınca yüzeye çıkan ne duygular ve çıkamayacak duygular.. yazının bunları düşündürmesi ne güzel. teşekkürler
YanıtlaSil